के गुन गाउँ खै वैली झर्ने फूलको ।
के भर भयो अब डुबि जाने जूनको ।
देख्दा क्षितिजमा आश जागि आउँछ
धर्तीलाई पर्खाएर आफू भागि जान्छ
झुक्याएर हिड्ने यो कस्तो खेल हो ?
आँखा सधैँ वर्षा यामको भेल भयो ।
बसेको छौ आकाशको जूनतारा सँगै
बाँचेको छु म तिमी आउने दिन गन्दै
भन्देऊ बादल भेट्यौ भने आकाशलाई
पठाकोथेँ खबर मैले पापी बतासलाई ।
No comments:
Post a Comment