कोपिलामै झर्यो माया फक्रिएर फुल्नै लाग्दा
छातिभित्र पहिरो जान्छ नयनबाट भेल बग्दा ।
संसार सबै भुल्छु भन्थ्यौ माया गाढा हुँदाखेरि
विरहका चिट्ठी लेख्थ्यौ दुई दिन टाढा हुँदाखेरि
तर आज दु:खी छैनौ मलाई छाडि अन्तै लाग्दा
पत्थरलाई के थाहा हुन्थ्यो के हुन्छ मुटु जल्दा ।
आँगनसम्मै बोलाएर बन्द गर्यौ मनको दैलो
मलाई ठिक्क पारे पनि तिम्रो मनमा र'छ मैलो
साँचो माया दिदाँ मैले किन तिमीले झुटो ठान्यौ
अजम्वरी माया गर्थे तर तिमीले खोटो मान्यौ ।
No comments:
Post a Comment