कोपिलामै मर्यो माया

कोपिलामै झर्यो माया फक्रिएर फुल्नै लाग्दा
छातिभित्र पहिरो जान्छ नयनबाट भेल बग्दा ।

संसार सबै भुल्छु भन्थ्यौ माया गाढा हुँदाखेरि
विरहका चिट्ठी लेख्थ्यौ दुई दिन टाढा हुँदाखेरि
तर आज दु:खी छैनौ मलाई छाडि अन्तै लाग्दा
पत्थरलाई के थाहा हुन्थ्यो के हुन्छ मुटु जल्दा ।

आँगनसम्मै बोलाएर बन्द गर्यौ मनको दैलो
मलाई ठिक्क पारे पनि तिम्रो मनमा र'छ मैलो
साँचो माया दिदाँ मैले किन तिमीले झुटो ठान्यौ
अजम्वरी माया गर्थे तर तिमीले खोटो मान्यौ ।

लाज लाग्छ आँफैसँग

लाज लाग्छ आँफैसँग बैँश चढ्यो अंगअंग
मेरै पछि लाग्छन् सबै लट्ठ मेरै रुपसँग ।

जता हेर्छु नयाँ लाग्छ हुन्छ किन यस्तो ?
घाम जून सबै उही तर नौलो भए जस्तो
कोपिला भई फक्रिएछु दाज्छन् फूलसँग
मेरै पछि लाग्छन् सबै लट्ठ मेरै रुपसँग ।

तिमी जस्ती देख्या छैन भन्छन् संसारमा
जहाँ जान्छु मेरै कुरा गाउँ होस् या बजारमा
ऐना हेर्दा लाज लाग्छ अचेल किन आफैँसँग ?
मेरै पछि लाग्छन् सबै लट्ठ मेरै रुपसँग ।


संगीत-रोशन शाही ठकुरी
स्वर-कान्छीमाया सुब्बा 

मेरो हाल नसोध

उही भुल गरेर फेरि रुवाउँन नखोज
म जे छु ठिकै छु भो अब मेरो हाल नसोध ।

थाहै थिएन वादल जस्तै रुप बदल्ल सक्छौ
आफैँ टाढा हुँदै तिमी किन मलाई दोष दिन्छौ ??
टुक्रिएको मुटुलाई अझै टुक्रयाउँन नखोज
म जे छु ठिकै छु भो अब मेरो हाल नसोध ।

भुल भए मबाट तिमीले मलाई भन्न सक्थ्यौ
दे'कै थिएँ तिमीलाई मैले जेजे तिमी माग्थ्यौ
पीडा दियौ खपेकै छु शत्रु हँसाउँन नखोज
म जे छु ठिकै छु भो अब मेरो हाल नसोध ।