यात्रा गर्ने धेरै यहाँ तर एक्लै परिएछ
हाँसो,खुसी बस्ने मनमा आँसु भरिएछ ।
हाँस्ने,खेल्ने ईच्छाहरु सबै मरी गए
रहरहरु सबै मेरा त्यसै वइली गए
सम्झी ल्याउदा मन मेरो हुन्छ कस्तो–कस्तो
उराठिलो चैतमासे खडेरीको वनजस्तो ।
आगो बल्छ मनभित्र पोल्छ सधैँ छाती
छटपटिन्छु दिनभरि जागै बस्छु राती
कुरा खेल्छ नानाथरि हुन्छ कस्तो–कस्तो
दुई दिनको जीवन पनि भयो किन यस्तो ?
No comments:
Post a Comment